گر کریستوفر کلمبوس ازدواج کرده بود٬ ممکن بود هیچگاه قاره امریکا را کشف نکند٬چون بجای برنامه ریزی و تمرکز در مورد یک چنین سفر ماجراجویانه ای٬ باید وقتش را به جواب دادن به همسرش٬ در مورد سوالات زیر می گذراند:

– کجا داری میری؟

– با کی داری می ری؟

– واسه چی می ری؟

– چطوری می ری؟

– کشف؟

-برای کشف چی می ری؟

– چرا فقط تو می ری؟
.
.
– تا تو برگردی من چیکار کنم؟!

– می تونم منم باهات بیام؟!

-راستشو بگو توی کشتی زن هم دارین؟

– بده لیستو ببینم!

– حالا کِی برمی گردی؟

– واسم چی میاری؟
.
.
– تو عمداً این برنامه رو بدون من ریختی٬ اینطور نیست؟!

– جواب منو بده؟

– منظورت از این نقشه چیه؟

– نکنه می خوای با کسی در بری؟

– چطور ازت خبر داشته باشم؟

– چه می دونم تا اونجا چه غلطی می کنی؟

– راستی گفتی توی کشتی زن هم دارین؟!
.
– من اصلا نمی فهمم این کشف درباره چیه؟

– مگه غیر از تو آدم پیدا نمی شه؟

– تو همیشه اینجوری رفتار می کنی!

– خودتو واسه خود شیرینی می ندازی جلو؟!

–  من هنوز نمی فهمم٬ مگه چیز دیگه ایی هم برای کشف کردن مونده!

-چرا قلب شکسته ی منو کشف نمی کنی؟
.
.
– اصلا من می خوام باهات بیام!

– فقط باید یه ماه صبر کنی تا مامانم اینا از مسافرت بیان!

– واسه چی؟؟ خوب دوست دارم اونا هم باهامون بیان!

– آخه مامانم اینا تا حالا جایی رو کشف نکردن!

– خفه خون بگیر!!!! تو به عنوان داماد وظیفته!
.
.
– راستی گفتی تو کشتی زن هم دارین؟

.

.